کد مطلب:41045 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

بخت النصر چه كسي بود؟

از روايات تاريخي استفاده ميشود كه وقتي سر مقدّس حضرت يحييغ را از بدن جدا كردند، قطرهاي از خونش به زمين ريخت و جوشيد و هر چه بر آن خاك ريختند، خون از جوشش نميايستاد و از خاك بيرون ميآمد، تا اين كه تلّي از خاك به وجود آمد، ولي خون هنوز جوشش داشت و تلّ خاك سرخ رنگ ديده ميشد.

طولي نكشيد كه يكي از ياغيان آن عصر به نام بُختُ النصر اراذل و اوباش را به دور خود گرد آورد و سر به شورش نهاد. آنها به هر جا ميرسيدند ميكشتند و غارت ميكردند تا به شهر بيت المقدس رسيدند و آن جا را به تصرّف خويش درآوردند و همة طاغوتيان و سران را با وضع فجيعي كشتند، تا اين كه چشم بختالنصر به تلّ سرخي افتاد، پرسيد اين تل چيست؟ گفتند: مدّتي قبل شاه اين منطقه حضرت يحييغ را كشت و سرش را از بدنش جدا كرد. خون او به زمين چكيده و جوشيد و هر چه بر آن خاك ريختند، از جوشش نيفتاد. سرانجام تلّي از خاك سرخ به وجود آمد و همچنان آن خون ميجوشد.

بخت النصر گفت: آن قدر از مردم اين جا را بر سر اين تل بكشم تا خون از جوشش بيفتد. اين تصميم نيز مكافات الهي بود براي مردم بيتالمقدس و اطراف آن كه در قتل مظلومانه حضرت يحييغ سكوت كردند و به شاه هوسباز قاتل، اعتراض ننمودند.( روايت شده: احبار و علمأ و عابدان بنياسرائيل نزد ارْميا (يكي از پيامبران) رفتند و گفتند: از خدا بخواه و بپرس كه گناه فقرا و زنها و ناتوانان چيست كه اين گونه كشته ميشوند؟ ارمياي پيامبر7 هفت روز روزه گرفت، به او وحي نشد، هفت روز ديگر روزه گرفت باز وحي نشد، هفت روز سوم را روزه گرفت، سرانجام به او چنين وحي شد: به آنها بگو: شما منكرات را ديديد و نهي از منكر نكرديد. (بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 14، ص 356. )

به فرمان بختالنصر، هفتاد هزار نفر از مردم را روي آن تل كشتند تا خون حضرت يحييغ از جوشش بيفتد، امّا همچنان خون ميجوشيد. بخت النصر پرسيد: آيا ديگر شخصي در اين منطقه باقي مانده است؟ گفتند: يك نفر در فلان جا زندگي ميكند. گفت: او را نيز بر روي اين تل بكشيد، آنگاه پس از كشته شدن آن فرد، خون از جوشش ايستاد.(ر.ك: بحارالانوار، ج 14، ص 182 و 356 الي 358 / قصههاي قرآن، محمد محمدي اشتهاردي، ص 418 و 419، موسسة انتشارات نبوي.)